Mieszkamy w dwupokojowym mieszkaniu, z jednym pokojem przechodnim. Kuchnia jest malutka, a dzielimy jedno łazienkę. Jest nas pięcioro: ja, mój mąż, nasi dwaj synowie i moja teściowa. Mieszkanie należy do mojego męża i jego matki. Przeprowadziłam się tutaj z innego miasta. Mieszkamy z teściową od prawie dekady i jakoś udawało nam się dogadywać. Ale teraz
Myślałam, że wprowadzam się do idealnego domu rodzinnego, ale to ruina, a moje dziecko sprawia problemy. Potrzebuję porady!
Kiedyś miałam bliską relację z jedną z moich sąsiadek. Nie byłyśmy najlepszymi przyjaciółkami, ale macierzyństwo nas zbliżyło. Nasze dzieci są w tym samym wieku, co stworzyło więź. Jednak sytuacja się zmieniła, a ja jestem na skraju wytrzymałości.
Mój mąż był przystojnym, wysportowanym mężczyzną. Wysoki, zadbany i popularny wśród wielu ludzi. Staram się pamiętać go takim, aby ułatwić sobie życie. Bo teraz zmienił się nie do poznania. Pewnego dnia, podczas pracy w ogrodzie, zasłabł i doznał udaru. Cudem przeżył. Ale stał się niepełnosprawny. Moje życie również wywróciło się do góry nogami.
Szukam porady, jak poradzić sobie z trudną sytuacją rodzinną związaną z obowiązkami domowymi i emocjonalnym zamieszaniem.
Wiele matek czuje się przytłoczonych podczas urlopu macierzyńskiego, ale niektórzy partnerzy nie rozumieją tych wyzwań. Jeden mąż dzieli się swoją perspektywą, co prowadzi do napiętej atmosfery w domu.
Chciałam, abyśmy wyremontowali dom, w którym mieszkamy, a który jest w mojej rodzinie od pokoleń. Moja teściowa jednak nalega, abyśmy skupili się na jej domu.
Szukam porady, jak poradzić sobie z sytuacją, w której mój syn jest nadmiernie kontrolowany przez swoją dziewczynę.
– Na koniec moja teściowa odmówiła wyprowadzki z naszego jednopokojowego mieszkania, możecie w to uwierzyć? – trzydziestosześcioletnia Sara prawie płakała. – Odliczałam dni, aż w końcu będziemy mogli mieszkać osobno! Uzgodniliśmy to razem, wszystko było ustalone. Sama się zgodziła! Spłacaliśmy kredyt hipoteczny na ten dom przez dziesięć lat! A teraz mówi
W miarę jak mój wnuk rośnie, niedawno rozpoczął przedszkole. Mimo że ma tylko trzy lata, uważnie obserwuje i porównuje swoje doświadczenia z doświadczeniami innych dzieci. Ta podróż była pełna nieoczekiwanych wyzwań i bólu serca.
Mam problem z odmową mojej mamy, która nie chce opiekować się własnymi wnukami, podczas gdy z radością zajmuje się dziećmi innych ludzi. Jak sobie z tym poradzić?
Przechodzą mnie ciarki za każdym razem, gdy rozmawiam z moją najlepszą przyjaciółką. Jest najbliższą mi osobą na świecie, poza moją rodziną. Trzymamy się razem, wspieramy się nawzajem. Jest dla mnie jak siostra. Była na moim ślubie, a ja na jej. Na wszystkich trzech! Oczywiście, od dawna nie dzwonimy do siebie codziennie, bo mamy własne dzieci i zmartwienia. Ale
