Nie było tak źle, jak się wydawało. Najbliższe miasto było zaledwie godzinę drogi stąd. Były sklepy, szkoła. Nie było teatru, ale wiesz, czasami życie przybiera nieoczekiwane zwroty.
Każde Święto Dziękczynienia i każde święta zawsze obchodzimy w domu naszych rodziców. Mama przygotowuje całe jedzenie. Mama również daje jedzenie Alexowi i Racheli do zabrania do domu.
Nie było kłótni. Ale teraz, gdy zarówno mama, jak i tata są na emeryturze, sytuacja się zmieniła. Moi rodzice nie chcą nam w ogóle pomagać, mimo że
Pewnego wieczoru wracałem z pracy, gdy zauważyłem sąsiada siedzącego na ganku, z łzami spływającymi po twarzy. Średniego wieku mężczyzna wpatrywał się w dal, nie mogąc ukryć swojego smutku. Było jasne, że coś się stało. Podszedłem do niego i zapytałem, czy mogę jakoś pomóc. Odpowiedział: „Nikt mi już nie pomoże, jest za późno…”
Potrzebuję porady. Jak powinnam postąpić z moją teściową? Nie odwiedziła swoich wnuków od ośmiu miesięcy. Nie dzwoni, nie pisze, mimo że mieszkamy w tym samym mieście. Mieszkamy bardzo blisko siebie. Osobiście nie potrzebuję, żeby do nas przychodziła, ale jestem głęboko zraniona jej podejściem do moich dzieci. Dlaczego je ignoruje? Jakby zostały wymazane z jej życia.
Przez lata wszystko wydawało się w porządku i myślałam, że mamy świetne relacje. Ale potem zaczęłam zauważać, jak jej ciągłe ingerencje nadwyrężają nasz rodzinny budżet i moją cierpliwość.
W wieku 60 lat mój mąż i ja doszliśmy do bolesnego wniosku, że nasze dzieci nas już nie potrzebują. Cała trójka wzięła, co chciała, i po prostu zostawiła nas, ojca i matkę, za sobą. Nasz syn nawet nie odbiera telefonu, gdy dzwonię. Czy nikt nie będzie przy nas na starość? Wyszłam za mąż w wieku 20 lat.
Wracałem do domu, gdy zobaczyłem moją byłą żonę siedzącą na ganku, trzymającą dziecko i płaczącą. Nie mogłem zrozumieć, co się dzieje. Ta kobieta kiedyś znaczyła dla mnie wszystko.
Jesteśmy małżeństwem od prawie ośmiu lat. Pobraliśmy się z miłości i wszystko było w porządku. Ale potem zaczęliśmy się od siebie oddalać. Dopiero gdy nasza córka była w drugiej klasie, odkryłam szokujący rodzinny sekret.
Była żona nalega, aby jej były mąż wspierał oboje dzieci równo. Czy nie przeszkadza jej, że zarabiam na własne dziecko? Nie polegam na moim mężu we wszystkim!
„Tato, przestań dzwonić. Nie mam już czasu, żeby ci pomagać.” Jan westchnął ciężko. Spodziewał się takiej reakcji od swojego syna, ale to wciąż bolało. Minęło dziesięć lat od ich ostatniej normalnej rozmowy. Gdy tylko jego syn otrzymał swoją część spadku, zniknął. Nigdy naprawdę nie potrzebował ojca—tylko pieniędzy.
Przez trzy lata naszego małżeństwa nie było między nami większych konfliktów. Nagle, znikąd, wszystko zmieniło się drastycznie, prowadząc do nieprzewidzianego i tragicznego finału.
