Tym razem młoda Ania nie szukała u swojej cioci kolejnej wycieczki do centrum handlowego ani weekendowego wypadu. Potrzebowała kogoś, komu mogłaby się zwierzyć ze swoich problemów. Ciocia Kasia przyjęła ją z otwartymi ramionami, przygotowując grunt pod szczerą rozmowę przy swoim przytulnym kuchennym stole. Jednak dialog przybrał nieoczekiwany obrót, ujawniając głębsze problemy i pozostawiając ich relację na rozdrożu.
„Czy możemy dziś odwiedzić babcię?” zapytała z entuzjazmem mała Ania, gdy szykowaliśmy się do wyjścia. „Tęsknię za nią.” „Nie dzisiaj, kochanie,” odpowiedziałam, starając się ukryć napięcie w głosie. „Babcia jest zajęta, a my mamy sprawy do załatwienia.” Czteroletnia Ania uwielbiała spędzać czas z rodziną, ale czasami więzi rodzinne bardziej przypominały obowiązki niż radosne spotkania.
Jakub dorastał w dobrze wykształconej rodzinie. Jego ojciec był profesorem uniwersyteckim, a matka pracowała jako chirurg. Rodzice uwielbiali swojego jedynego syna i poświęcali mu cały swój wolny czas. Jakub uczęszczał na różne zajęcia pozalekcyjne i cieszył rodziców doskonałymi ocenami w szkole. Jedynym mankamentem w ich oczach była jego przyjaźń ze mną, Emilią, dziewczyną z mniej uprzywilejowanego środowiska.
Podczas mojego pobytu w szpitalu dzieliłem pokój z kobietą w wieku około 60 lat. Była elegancka i pełna wdzięku, a jedynie zmarszczki na jej twarzy zdradzały jej wiek. Znajomi i przyjaciele odwiedzali ją niemal codziennie, przynosząc kolorowe bukiety i różnorodne smakołyki. Mimo ich starań, jej oczy nigdy nie rozbłysły radością.
