Od pięciu lat jestem głównym żywicielem w naszym małżeństwie. Mój mąż, który jest starszy i ma dziecko z poprzedniego związku, niewiele dokłada się do naszych domowych wydatków. Pomimo moich nadziei na zmianę, czuję, że osiągnęłam punkt krytyczny.
Dwa lata temu mój partner, Piotr, zrezygnował z pracy z powodu konfliktu z nowym kierownikiem. Wcześniej jego szefem był bliski przyjaciel, który go wspierał i często oferował podwyżki. Jednak gdy ten przyjaciel przeszedł do innego działu, Piotr musiał radzić sobie sam. Nowy kierownik obniżył mu pensję, powołując się na cięcia budżetowe. Teraz Piotr odmawia pracy z moim wujkiem, który prowadzi dobrze prosperującą firmę, a nasza rodzina boryka się z trudnościami finansowymi.
Mój syn, Jakub, zawsze miał trudności z zarządzaniem swoimi finansami. Pomimo moich prób zaszczepienia w nim dyscypliny finansowej od najmłodszych lat, nigdy nie zrozumiał w pełni znaczenia budżetowania i oszczędzania. Ten brak umiejętności finansowych towarzyszy mu w dorosłym życiu. Przez lata studiów jego ojciec, Marek, i ja wspieraliśmy go finansowo, nieświadomie chroniąc go przed konsekwencjami złego zarządzania pieniędzmi. Teraz, jako ojciec trójki dzieci, Jakub osiągnął punkt krytyczny w swoich finansowych błędach, a ja podjęłam bolesną decyzję, by przestać umożliwiać mu takie zachowanie.
Myślały, że mają wszystko zaplanowane i spodziewały się zarobić dobre pieniądze. Co w tym wielkiego? Ona i ja mieszkamy same. Mężczyźni już na nas nie patrzą. Dzieci dorosły i wyprowadziły się. Ale sprawy nie potoczyły się zgodnie z planem.
– „Ania, możesz mi pożyczyć 20 000 zł? Wiem, że oszczędzasz na swój ślub, ale obiecuję, że oddam ci pieniądze, jak tylko dostanę premię w przyszłym miesiącu!” – Gdybym tylko wiedziała, co się stanie potem
„Mój syn ożenił się 12 lat temu. On i jego żona, wraz z dwójką dzieci, mieszkają w ciasnym jednopokojowym mieszkaniu. Osiem lat temu Jakub kupił działkę i zaczął budować swój wymarzony dom. Przez rok nic się nie działo. W następnym roku udało im się postawić ogrodzenie i położyć fundamenty. Potem wszystko znów stanęło w miejscu z powodu braku funduszy. Teraz moja synowa naciska, żebym sprzedała swój dom, aby im pomóc…”
Może się mylę, ale uważam, że rodzice nie powinni finansowo wspierać swoich dorosłych dzieci, które założyły już własne rodziny. Oczywiście, są sytuacje, kiedy pomoc jest konieczna, ale nie wtedy, gdy dzieci marnują swoje życie i wydają pieniądze na imprezy, a potem wracają do rodziców po wsparcie. Moja córka wyszła za mąż dwa lata temu. Ona ma
Teraz mają czteroletniego syna i mieszkają w domu, który jej mąż odziedziczył. Dom jest dobrze utrzymany, mąż zarabia dobrą pensję i jeździ ładnym samochodem. Posiada również mały kawałek ziemi, który dzieli z rodzeństwem.
Mój mąż jest niezwykle oszczędny. Pamięta każdy grosz, który wydaje na innych, i upewnia się, że go odzyska. Ale to nie dotyczy jego rodziny. Dla swoich rodziców i rodzeństwa jest gotów zrobić wszystko, a oni bez wahania wykorzystują jego hojność. Jego krewni często proszą go o pieniądze, a
Wydawało się to dobrym pomysłem, ale pożyczenie pieniędzy od teścia okazało się ogromnym błędem. Jego stosunek do mnie zmienił się drastycznie, a nasza relacja nigdy nie była już taka sama.
Mój mąż i ja wychowaliśmy naszego syna w duchu zasady „żyj na miarę swoich możliwości”. Okazuje się jednak, że nasze starania mogły pójść na marne.
– Czy zdecydowałeś się sprzedać swój spadek? – Jeszcze nie podjąłem decyzji, ale nie zamierzam się nim dzielić. Zostanę z niczym, jeśli zacznę go rozdawać. Moja siostra ma
