Jeśli mój syn wybrał tak potrzebującą i nieszczęśliwą narzeczoną, powinien sam poradzić sobie z konsekwencjami. Tydzień przed ślubem przyniosła mi jakieś dokumenty i zaczęła składać propozycje.
Od najmłodszych lat Ema miała wszystko, czego mogła sobie zażyczyć, co budziło zazdrość jej przyjaciół. Tylko jej koleżanka z klasy, Sara, kiedyś powiedziała: „Nie zazdroszczę ci. Z takimi rodzicami życie musi być nie do zniesienia! Kontrolują każdy twój ruch, decydują o wszystkim za ciebie i mówią ci, jak masz żyć.” Rzeczywiście, życie Emy było dalekie od łatwego. Nie miała wolności wyboru, nawet w
Nigdy nie przepadałam za moją synową, ale nikt nie spodziewał się, że tak potraktuję rodzinnego dziedzica. Krzyczałam, żeby Sara opuściła nasz dom z dzieckiem.
– O ile pamiętam, rzuciła tę pracę. Prawda? Tak, i znowu to była wina jej męża. Zmusił ją do odejścia, kazał znaleźć nową pracę. No cóż,
Oddałam im klucze do domu, pozwalając młodej parze żyć bez trosk. Mam zaledwie 54 lata, wciąż pracuję i mam wystarczająco pieniędzy, ale sytuacja zaczęła się pogarszać.
Mieszkaliśmy z Janem przez dwa lata, zanim zdecydowaliśmy się pobrać. Zawsze dobrze dogadywałam się z moją teściową, słuchałam jej rad i traktowałam ją z szacunkiem. Czułam się szczęśliwa, ponieważ zawsze była dla mnie miła i nigdy nie miała żadnych skarg. Ślub został opłacony przez moją teściową, podczas gdy moi rodzice pokryli tylko drobne wydatki, ponieważ mieli ograniczone środki.
Pierwsza miłość Emilii rozkwitła w liceum. Jakub był dwa lata starszy, a oni byli zupełnymi przeciwieństwami. Emilia zawsze martwiła się o oceny, a Jakub ledwo przejmował się szkołą. Po maturze ich drogi się rozeszły, ale los ponownie ich połączył po latach. Jednak ich syn, Eryk, zżył się z ojczymem i odmówił spotkania z biologicznym ojcem.
Kiedyś drwiłem z pomysłu, że ludzie mogą być tak łatwo zwiedzeni obietnicami i marzeniami. Ale ostatnie wydarzenia sprawiły, że zacząłem kwestionować wszystko, co myślałem, że wiem. Oto moja historia.
Od tego momentu moja mama zachowywała się, jakbym nie istniał, a nasza relacja stanęła w miejscu. Żyłem jak robot, chodząc sam do szkoły, odrabiając lekcje i czasem gotując dla siebie.
– „Powiedziała mu sześć miesięcy przed naszym ślubem, kiedy zobaczyła mnie po raz pierwszy – nie żeni się z nią, ona nie nadaje się na żonę!” wspomina trzydziestoletnia Kasia. „Jest zbyt ładna. Zaszaleje! Oczywiście, śmialiśmy się z tego, mówiąc, że Janek powinien ożenić się z krokodylem, żeby mieć pewność, że nie zostanie wykorzystany… Ale potem…”
Kiedy 15 lat temu poślubiłam Jana, jego matka jasno dała do zrozumienia, że nigdy nie będziemy przyjaciółkami. Wzięliśmy ślub, ale Jan i ja mieliśmy trudności z posiadaniem dzieci. Czekaliśmy długą, bolesną dekadę. W końcu zostaliśmy pobłogosławieni synem i córką. Przez lata Jan odnosił sukcesy jako dyrektor wykonawczy. Ale pewnego dnia wszystko się zmieniło, gdy zadzwonił dzwonek do drzwi.
Moja mama celowo ubiera się w stare, znoszone ubrania, mimo że ma szafę pełną nowych strojów. Mówi: „Szczęście kocha ciszę”, ale mam wrażenie, że żyje na krawędzi. Kiedy ją konfrontuję, po prostu powtarza swoją mantrę. Ta opowieść bada złożoność jej wyborów i ich wpływ na naszą rodzinę.
